Στο αξίωμα του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα ανέρχεται ο Κώστας Τασούλας και τυπικά σήμερα μετά την εκλογή του από τη Βουλή ως νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, παραλαμβάνοντας τη «σκυτάλη» του αξιώματος από την Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Επί της διαδικασίας το μόνο που απομένει είναι η ορκωμοσία του Ηπειρώτη πολιτικού ενώπιον της εθνικής αντιπροσωπείας στις 13 Μαρτίου.
Οι αρμοδιότητές του είναι καθορισμένες από το Σύνταγμα της χώρας, κάποιες συμβολικές και κάποιες άλλες με ουσιαστικότερη επιρροή στη λειτουργία του κράτους. Ωστόσο υπάρχει και ένα άγνωστο εν πολλοίς δικαίωμα στο ευρύ κοινό, αυτό της απονομή χάριτος.
Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας έχει το δικαίωμα να μειώσει, να μετατρέψει ή ακόμα και να διαγράψει τις ποινικές κυρώσεις ενός καταδικασμένου ατόμου. Βέβαια δεν είναι μια απόφαση που μπορεί να πάρει μόνος του. Απαιτείται πρόταση του υπουργού Δικαιοσύνης και η γνώμη ενός ειδικού συμβουλίου, το οποίο αποτελείται κυρίως από δικαστές. Μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως όταν πρόκειται για Υπουργό που έχει καταδικαστεί, χρειάζεται και η έγκριση της Βουλής.
Το Σύνταγμα αναφέρει επί λέξει στο άρθρο 47:
«O Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει το δικαίωμα, ύστερα από πρόταση του Yπουργού Δικαιοσύνης και γνώμη συμβουλίου που συγκροτείται κατά πλειοψηφία από δικαστές, να χαρίζει, μετατρέπει ή μετριάζει τις ποινές που επιβάλλουν τα δικαστήρια, καθώς και να αίρει τις κάθε είδους νόμιμες συνέπειες ποινών που έχουν επιβληθεί και εκτιθεί.
O Πρόεδρος της Δημοκρατίας μόνο με τη συγκατάθεση της Bουλής έχει το δικαίωμα να απονέμει χάρη σε Yπουργό που καταδικάστηκε κατά το άρθρο 86 (σ.σ. είναι το άρθρο που αφορά τη δίωξη κατά μελών της κυβέρνησης και την παραπομπή σε Ειδικό Δικαστήριο).
Αμνηστία παρέχεται μόνο για πολιτικά εγκλήματα, με νόμο που ψηφίζεται από την Ολομέλεια της Bουλής με πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
Αμνηστία για κοινά εγκλήματα δεν παρέχεται ούτε με νόμο».
Η απονομή χάριτος από τους ανώτατους άρχοντες έχει βαθιές ρίζες στην ιστορία. Από την αρχαιότητα, οι ηγέτες χρησιμοποιούσαν αυτό το προνόμιο για να δείξουν δύναμη και μεγαλοψυχία. Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι αυτοκράτορες μπορούσαν να σώσουν κάποιον καταδικασμένο, όπως και οι βασιλιάδες του Μεσαίωνα. Σήμερα, το δικαίωμα αυτό έχει περάσει στους σύγχρονους ηγέτες με μια ξεκάθαρα πιο… εκλεπτυσμένη μορφή, και χρησιμοποιείται υπό αυστηρούς κανόνες και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις.
Να σημειωθεί ότι η χάρη του Π.τ.Δ. δεν ακυρώνει την απόφαση του δικαστηρίου, αλλά λειτουργεί μόνο για το μέλλον του καταδικασμένου. Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει καταδικαστεί σε φυλάκιση, η χάρη μπορεί να μειώσει ή να διαγράψει το υπόλοιπο της ποινής, αλλά δεν διαγράφει το γεγονός ότι καταδικάστηκε.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
Πηγή άρθρου: www.newsbeast.gr
