Η Αθήνα των 3.190.154 κατοίκων, η πρωτεύουσα της Ελλάδας από το 1834, η πόλη της θεάς Αθηνάς, «το λίκνο του δυτικού πολιτισμού», που η ίδρυση της χάνεται στην αχλή του μύθου της και που κατοικείται, μάλλον όσο υπάρχουν άνθρωποι. Ζωντανή, φασαριόζα, αντιφατική, εντυπωσιακή, παράδοξη, θεαματική, κάθε άλλο παρά πληκτική, αντιμετωπίζει τις δικές της προκλήσεις και με την επικείμενη αναθεώρηση του Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας – Αττικής, ετοιμάζεται ως το 2035 να προσεγγίσει το αναπτυξιακό της μέλλον
Η μελέτη της Αθήνας σε επίπεδο ρυθμιστικού σχεδιασμού ξεκίνησε από τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίας, αλλά το σημερινό Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας, που μελετήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 είναι και το πρώτο, που απέκτησε θεσμική υπόσταση. Σήμερα, βρίσκεται σε εξέλιξη η αναθεώρηση, η επικαιροποίησή της μορφής του από το 2014, έχοντας να αντιμετωπίσει τη προσθήκη μιας ολόκληρης ολοκαίνουργιας πόλης 30.000 κατοίκων στο Ελληνικό, αλλά και το κυβερνητικό πάρκο της ΠΥΡΚΑΛ στη Δάφνη, των 9 υπουργείων, του άφθονου πράσινου και των εγκαταστάσεων για πολιτιστικές και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις. Μέσα στις προκλήσεις είναι και οι νέες επενδύσεις για τον τουρισμό, τη βιομηχανία ή την κτηματαγορά.
Οι Αθηναίοι δεν αλλάζουν, ούτε καν συγκρίνουν την πόλη τους, με καμιά άλλη σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ακόμη και όταν γκρινιάζουν, ή απελπίζονται γιατί δεν μπορούν να οδηγήσουν, να περπατήσουν, να κολυμπήσουν σε μια πόλη που έχει παραλίες για πληθυσμό δύο πόλεων μαζί. Ακόμη και όταν εστιάζουν στη τσιμεντίλα της, τα σπασμένα πεζοδρόμια, την γκριζίλα της, την άναρχη πολεοδομία, τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα σα παρατημένα παντού! Αρκεί μια βόλτα, εκεί, που κολώνες απ την κλασσική αρχαία Ελλάδα, συναντούν τις ρωμαϊκές αυτοκρατορικές κατασκευές και μπλέκονται με τις βυζαντινές εκκλησίες, στην άκρη των οθωμανικών τζαμιών και χαμάμ, ή κάτι γλαστρούλες με βασιλικό και κυκλάμινα, ακροβολισμένα σε κάνα μπαλκόνι και η Αθήνα γινεται πάλι γόησσά και μοιραία, που μακριά δεν μπορείς και ας λες πως κοντά της δεν αντέχεις. Μ αυτά και με τ’ άλλα και στο χείλος του να παρασυρθούμε σε κουλέρ λοκάλ ύμνους για το αγιόκλημα και τα γιασεμιά και την Ακρόπολη την νύχτα, επανερχόμαστε στο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας, όπου μέσα στο μήνα θα προκηρυχθεί ο διαγωνισμός για το έργο της αξιολόγησης και αναθεώρησης του ισχύοντος, προϋπολογισμού 1.116.000 ευρώ, το οποίο θα χρηματοδοτηθεί από το Πράσινο Ταμείο, με ορίζοντα ολοκλήρωσης στα τέλη Αυγούστου. Το έργο έχει ανατεθεί από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας στη Μονάδα Συμβάσεων Στρατηγικής Σημασίας του Υπερταμείου.
Για την πολιτεία σημασία έχει να καθοριστεί το τι θα γίνει με τον πόλο του Ελληνικού και τις σημαντικές ανάγκες που θα προκύψουν μετά την εγκατάσταση των 30.000 κατοίκων που προβλέπονται από τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Πρώτα απ όλα θα εξεταστεί το πόσο θα επιβαρυνθεί ο αφόρητος, ούτως ή άλλως, κυκλοφοριακός φόρτος στο οδικό δίκτυο της Αττικής με την επένδυση στο Ελληνικό και ειδικότερα των οδικών αξόνων που καταλήγουν εκεί. Πρεπει να μελετηθεί, στη κάθε λεπτομέρεια, το πως θα λειτουργήσει ένα μοντέλο με συνδυασμό τραμ, λεωφορείων αλλά και της επέκτασης του Μετρό. Μέσα στην εργασία των μελετητών και υψηλά στην ιεραρχία τους, είναι οι μεγάλες παρεμβάσεις στον αστικό ιστό όπως είναι τα projects στο Ελληνικό ή του κυβερνητικού πάρκου στις εγκαταστάσεις της ΠΥΡΚΑΛ , που, ήδη, είπαμε. Θα λάβουν υπόψιν τους, τις πληθυσμιακές τάσεις, τις μεταναστευτικές ροές και τις κοινωνικοοικονομικές μεταβολές που επιφέρουν, τις υποβαθμισμένες περιοχές της πρωτεύουσας, την ανάπτυξη αστικού τουρισμού, θα προτείνουν λύσεις για το γερασμένο κτιριακό δυναμικό, τα κενά και εγκαταλελειμμένα κτίρια κλπ. Ουσιαστικά πρόκειται για μια μελέτη που αφορά τη χωροταξική και πολεοδομική οργάνωση της Αττικής και την προστασία του περιβάλλοντος του Λεκανοπεδίου.
Πέρα απ τα του Ρυθμιστικού Σχεδίου, η ανάπλαση νεκρών και υποβαθμισμένων ζωνών στα αστικά κέντρα θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Όταν οι επικοινωνίες, η ενέργεια και οι υπηρεσίες κοινής ωφέλειας μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των κατοίκων, ξεχασμένα τμήματα των πόλεων θα μπορούν να μετατραπούν σε ολοζώντανες και παραγωγικές περιοχές. Παράλληλα, η ανάπτυξη αυτή θα δημιουργήσει νέους χώρους εστίασης και ψυχαγωγίας, εκδηλώσεων και συμμετοχής, που παλαιότερα κάτι τέτοιο θα ακουγόταν μόνο ως ανέκδοτο. Με όλα αυτά να περιμένουν στο 2035, το πλαίσιο του σχεδιασμού, όπως το προαναγγέλλει η πολιτεία, προβλέπει την υποδομή για τις επεκτάσεις των δικτύων μεταφοράς για τα επόμενα 30 χρόνια, μιας και το τελευταίο μεγάλο διάστημα. Υπήρξε στασιμότητα. Γινεται μεγάλη χρήση του Μετρό, που λύνει σημαντικά προβλήματα, αλλά το μήκος των λεωφορειακών γραμμών έχει διατηρηθεί το ίδιο από την εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων. Οι δήμοι έχουν ήδη, χρηματοδοτηθεί για να εκπονήσουν τα Σχέδια Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας και ακολουθηθεί η υλοποίηση των έργων. Σε χώρες, που είναι προηγμένες σε σχέση με τα ζητήματα της μικρό-κινητικότητας, δηλαδή, στο περπάτημα, στο ποδήλατο, στο πατίνι, έχει προβλεφθεί ένας κορμός δημόσιας συγκοινωνίας, με τα κράσπεδα χαμηλωμένα, ώστε να γίνονται ένα με το οδόστρωμα και να διευκολύνουν την κινητικότητα. Αντιθέτως, σε χώρες χωρίς σχεδιασμό, τα κράσπεδα φτάνουν τα 30 εκατοστά για να προστατεύουν τους πεζούς. Η Αθήνα θέλει να πάει στο πρώτο μοντέλο πόλης. Η πολιτεία επίσης επιθυμεί να γίνει η πρωτεύουσα η πόλη των 15 λεπτών , δηλαδή να είναι εφικτό, σε μια ακτίνα 1,5 χλμ. με τα πόδια ο πολίτης να μπορεί να εργάζεται και να διαμένει ή σε ακτίνα 3,5 χλμ. με το ποδήλατο ή σε 5 με 8 χλμ. εάν υπάρχει καλή δημόσια συγκοινωνία.
Ναι! Κανείς δε μπορεί να προβλέψει το μέλλον και ως το 2035, μεγάλες αλλαγές, πιθανά απροσδόκητα γεγονότα, απρόβλεπτές, πρωτόγνωρες καταστάσεις μεγάλου αντίκτυπου, μπορεί να συμβούν. Τουλάχιστον γίνεται μια προσπάθεια να προβλεφθεί η πόλη, το σκηνικό, το περιβάλλον, που το μέλλον, ούτως ή άλλως, θα συμβεί.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
Πηγή άρθρου: www.thetotalbusiness.com
